متن ها

متن لاتی پر معنی کوتاه (37 متن لاتی سنگین با معنی)

در این بخش از سایت ادبی و هنری متن‌ها قصد داریم چندین متن لاتی را برای شما دوستان قرار دهیم. این متون با ادبیات کوچه بازاری و لاتی مناسب دوستانی هستند که به دنبال کپشنی با این موضوع هستند. با ما باشید.

شعر و متن لاتی

خود گُنَه کاریم و اَز دُنیا شِکایَت می‌کُنیم

غافِل اَز خود ؛ دیگری را هَم قِضاوَت می‌کُنیم

کودَکی جان می‌دَهَد اَز دَرد و فَقر و ما هَنوز

 چَشم می‌بَندیم و هَر شَب خوابِ راحَت می‌کُنیم…

اَز شروعِ این دُنیا ؛ مَرد اَز پِیِ زَن می دَوید

اَز پِیِ مَردان دَویدَن را زُلِیخا باب کرد…

شعر و متن لاتی

مَحرَمی نیست وَ گَر نَه خَبَر بِسیار اَست

رَمَقِ نالِه کم و کوه و کمَر بِسیار اَست

اِی مَلائِک کِه بِه سَنجیدَنِ ما مَشغولید

بِنِویسید کِه اَندوهِ بَشَر بِسیار اَست

سُفرِه دارِ تواَم اِی عِشق بِفَرما بِنِشین

نانِ جو ؛ زَخمِ نَمک ؛ خونِ جِگَر بِسیار اَست…

مَه‌ردانَه مِه‌ردِن

نَه‌ک حیزانِه ژین

بَه‌مَه‌ردی بِمِری باشتِرَه تا بِه حیزی بِژی…!

.

.

مَردانِه مُردَن

نَه بِه نامَردی زِندِگی کردَن

مَردانِه بِمیری بِهتَرِه تا بِه نامَردی زِندِگی کُنی…!

دَردِ دِل با کَس نَگُفتَم ؛ دَردِ مَن گُفتَن نَداشت

خَندِه بَر لَب میزَدَم ؛ هَر چَند خَندیدَن نَداشت.

آمَدَم اِمشَب بِه مِیخانِه تَمَّنایَت کُنَم

مِی نِمیخواهَم بیا ساقی تَماشایَت کُنَم

بی قَرارَم ساقی ؛ اَز مِیخانِه بیرونَم مَکُن

کَردِه‌اَم مِی را بَهانِه تا تَماشایَت کُنَم…

شعر و متن لاتی

خودَت باش جَهان اِصالَت را می سِتایَد.

آنان کِه تَرس را نِمیشِناسَند بی شَک اَز شُجاعَت خواهَند مُرد…!

صَد بار گُفتَم می رَوَم

یِکبار نَشِنیدَم بِمان

یِک بار گُفتی می رَوَم

صَد قُفلِه کردَم خانِه را…

پیشِ او دَفن کُنیدَم کِه مَگَر زِلزِلِه ای

بَعدِ صَد قَرن دَر آغوش کِشانَد مارا !

تَختِ خوابَت گَر طَلا باشَد و فَرشَش حَریر

بالِشِ وِجدان اَگَر راحَت نَباشَد خواب نیست…!

دَر کودَکی مَردی چَند سالِه بودَم

رَنگِ پیری را نَدیدَم ؛ دَر جَوانی مُردِه بودَم..!

گَر چِه او هَرگِز نِمیگیرَد زِ حالِ ما خَبَر

دَردِ او هَرشَب ؛ خَبَر گیرَد زِ سَر تا پایِ ما…

رَها کُن اِی دِلِ غافِل خُدایِ بُت پَرَستَت را…!

شعر و متن لاتی

گُل می‌خَرَد بَرایِ مَزارَم غروب ها

تا زِندِه بودَم آنکِه نَیامَد بِه دیدَنَم…

هَر کِه باشَد نَظَرَش دَر پِیِ ناموسِ کَسان

پِیِ ناموسِ وِی اُفتَد نَظَرِ بولهَوَسان..!

هَمان قَدر کِه می اَرزَد ؛ دَرد خواهَد داشت.

کارِ سِن نیست که این گونِه زَمین گیر شُدَم

مَن بِه اَندازِه‌یِ غَم هایِ دِلَم پیر شُدَم..!

ما دَر این عَقرَب سَرا ؛ هَر لَحظِه سَر تا بِه پا

نیشِ یاران ؛ نیشِ ماران ؛ نیشِ جانان خوردِه ایم!

خدا تو را به کسی چون خودت دُچار کند..!

نَرِسان بَر دِلِ بی کس ؛ غَمِ دوران ؛ یا رَب

شَهرِ ویران شُدِه را طاقَتِ لَرزیدَن نیست…

گَهی گِریان

گَهی خَندان

گَهی چون اَبر سَرگَردان

گَهی عاقِل تَر اَز عاقِل

گَهی نادان تَر اَز نادان..!

گویَند کریم اَست و گُنَه می بَخشَد

گیرَم کِه بَخشید ؛ زِ خِجالَت چِه کُنَم؟

هَمیشِه بَر آن بودَم دِلی را نَشِکَنَم

اَمّا ؛ وَقتی بِه خود می نِگَرَم ؛ تِکِه تِکِه اَم…!

دیدَم کِه بَرنَداشت کسی نَعشَم اَز زَمین

خود نَعشِ خود بِه شانِه گِرِفتَم ؛ گِریستَم…!

شعر و متن لاتی

خدایا آسمانت چه مزه ای دارد!

 ما که فقط زمین خورده ایم…..

دیوار کعبه را بشکن …

ولی دل کسی را نشکن …

دیوار را خلیل ساخت …

دل را خدای خلیل

من که سوخته ام!! دیگه ترسی از جهنم ندارم

کسی که سرتا پاش زخم باشه خودشو از شمشیر پنهون نمیکنه!!

مست بردند مرا محکمه. قاضی فرمود:

احترامش بکنید.این پسر مست ،

 حسین بن علیست (ع)

خدایا دشمنامونو انقد قوی کن که ارزش جنگیدن داشته باشن…

ما شقایقهای باران خورده ایم

سیلی ناحق فراوان خورده ایم

ساقه ی احساسمان خشکیده است

زخمهاازتیغ وطوفان خورده ایم

تاچه بوده تاالان تقصیرمان

تاچه باشدبعد ازاین تقدیرمان…

مشكلات از جايي شروع شد كه به هر كي گفتيم نوكرتيم فكر كرد جدی جدی ارباب ماس.

شعر و متن لاتی

از چشمه ای آب خوردم که پلنگان از آن می خوردند,در کویری زندگی کردم که ساکنانش فقط مار و عقرب بودند,و در آسمانی پرواز کردم که حتی لاشخورهایش بهم رحمی نمیکردند…..خدایا حالا ببین این خرگوشان شهری چگونه ادعای پادشاهیشان می آید!!!                                    

آنان که به زین اسب خود مینازند در وقت مسابقه چرا میبازند ؟؟

 دنیا که پر از کوچه های بن بست است با نعل شکسته تا کجا میتازند! ‘!!!!! من جنگجوی خوبی هستم مادرشان را به غذایشان مینشینم….

اگر راه را بيراهه رفتم “تاوان” دادم تابرگشتم.!

ديگر فراموش نميكنم بيراهه رفتنم را.!

چون ديگر توان “تاوان” دادن را ندارم,,,!!

غیرت طوفان نمودن در رگ هر باد نیست؛؛؛

عربده در این خیابان کار هر الوات نیست

کردن موی سفید را زرد بسی اسان بود

لب گرفتن از قشنگان کار هر نر باز نیست

گوسفند بسته را هر کس تواند سر ببرد

“گرگ” را در بیشه کشتن کار هر صیاد نیست!!

آن رفیقی که به دوران غمم دور نرفت، زیر شمشیر غمش رقص کنان خواهم رفت…!

ماساده دلیم و به دل راز نداریم

جز حضرت ارباب خریدار نداریم

.باخال به روی بدن خود بنویشتیم

.ما لات حسینیم ب کسی کار نداریم ‌

شعر و متن لاتی

ﺩﺭ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺩﯾﺪﻡ ﻧﺎﺭﻓﯿﻘﺎﻧﯽﮐﻪ ﺑﺮ ﺩﻝ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﻓﯿﻘﺸﺎﻥ ﺧﻨﺠﺮ ﺯﺩﻧﺪﻭ ﻗﻬﻘﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻓﯿﮕﻮﺭ ﺯﺭﻧﮕﯽ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺗﻠﻨﮕﺮﯼ ﺧﻮﺭﺩﻡﮐﻪ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺭﺳﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺑﯽ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﯾﯽ…

سلام رفيق.

مازندگيمان

باخاطرات مى گذرد.

سكوتمان

 نشانه نارفيقى نيست..

شخصی به قصد تحقیرکردن,مورچه ای رابا انگشت فشارداد.

مورچه خندید وگفت:ای انسان مغرور نباش

که تو درقبرت برای من وعده غذایی بیش نیستی.

د خواه که زیاده…

ولی ما بزرگواریم کفرشونو با یه

لبخند در میاریم….

تقدیم ب اونایی که چشم ندارن مارو ببینن…

در اوج داغونی::::: خوب خوبیم

از سرنوشت غمگين نيستم،

چه بسا سگهايى كه بر روى اجساد شيرها رقصيدند،شادى كردندو خودرا بزرگ پنداشتند،ولى نميدانند كه شيرهمان شيرميماند،سگ همان سگ.تقديم به همه ى شيرصفتان

در دنیای که هزار شکارچی وجود دارد…زنده باد(قفس)

شعر و متن لاتی

سلامتی داداشیام جنگین مثل داعشیا…

خسته از تکرار طوطی وار فرداهای بی حاصل ..دریغا دردسر کم کن از این درمان بی حاصل ..روبهک شیر نر اینجاست تو آواز مکن …ای کبوتر به خطا حمله به شهباز مکن ..پر پروانه شکستن نه نشان هنر است ..تو اگر پر شکنی شاپر شاهین بشکن..(ما که رفتیم ز وفا هیچ ندیدیم.. بعد ما هر ک وفا دید ز ما یاد کند)

خدایا سرنوشتم را وسط میدان شهر نوشتی! هرکه به ما رسید دورمان زد…!!!

عزت یوسف اگر ورد زبون همه شد قیمتی بود که بیچاره ذلیخا پرداخت کرد….

شیپورجنگ رابنوازرفیق وقت غرش شیران است……باج میگیریم جان شغالانی که کمان به سمت عزیزانمان بگیرندتاشغالان وکفتارهابدانندکه جنگل  پادشاه دارد!!!!!!

هنوز رو خاکیم یادمان نمیکنند !

وای به روزی که خاکمان کنند !

وای اَگر مَردِ گِدا یِک شَبِه سُلطان بِشَوَد

 مِثلِ اینَست کِه گُرگی سَگِ چوپان بِشَوَد.

 هَر کُجا هُدهُدِ دانا بِرَوَد کُنجِ قَفَس

 جُغدِ ویرانِه نِشين مُرشِدِ مُرغان بِشَوَد.

 سَر زَمینی کِه دَر آن قَحط شَوَد آزادی

 گرچِه دیوار نَدارَد خودِ زِندان بِشَوَد.

 باغبانی کِه بِه نَجَّار دَهَد باغَش را

 فَصل‌هایَش هَمِه هَمرَنگِ زِمِستان بِشَوَد.

 ناخُدا دِلخوشِ این آبیِ آرام نَباش

 وای اَز آن لَحظِه کِه هِنگامِه‌یِ طوفان بِشَوَد.

شعر و متن لاتی

اِی دَر میانِ جان ها؛از ما کِنار تا کِی؟

مَستان شَراب نوشَند؛ما دَر خُمار تا کِی؟

ما کُشتِگانِ عِشقیم؛بَر خاکِ رَه اُفتادِه…

ما را چِنین گُذاری؛دَر رَهگُذار تا کِی!؟

تا بِدانَد که شَبِ ما

به چه سان می‌گُذَرَد؛

غمِ عِشقَش دِه و

عِشقَش دِه و

بسیارش دِه!

روزِ مرگم هر که شیوَن کُنَد از دور و بَرَم دور کنید

همه را مَست و خراب از مِی انگور کنید

 مُزدِ غُسالِ مَرا سیر شَرابَش دَهید

 مَستِ مَستِ از همه جا حالِ خَرابَش دَهید

 بَر مَزارَم مَگُذارید بیایَد واعِظ

 پیرِ مِیخانِه بِخوانَد غَزَلی از حافِظ

 جایِ تَلقين بِه بالایِ سَرَم دف بِزنید

 شاهِدی رَقص کُنَد جُملِه شما کف بِزنید

روزِ مَرگم وَسَطِ سینِه‌یِ مَن چاک زَنید

 اَندَرونِ دِلِ من یِک قَلَمِه تاک زَنید

 رویِ قَبرَم بِنِویسید وَفادار بِرَفت

 آن جِگر سوختِه‌یِ خَستِه از این دار بِرَفت…

شعر و متن لاتی

به دَرِ مِی کدِه رفتم،گفتم ساقیا بادِه بِدِه نوش کنم

غَمِ این زِندِگیِ تَلخ را فراموش کنم

ساقیِ مِی کدِه گفت کِه جَوان بادِه مَخور میسوزی

گفتم اِی ساقیا ما بادِه نَخوردِه سوختیم

مَردانِه صِفَت دُورِ جَهان گردیدَم؛ نامَردَم اگر مَرد بِه عالَم دیدَم

یِک رَنگیِ تُخمِ مُرغ حِیرانَم کرد؛ آن هَم بِشکستو دو رَنگش دیدَم…!

تُفَنگی کِه دَر خود ندارَد فِشَنگ

بِه کارَت نَیایَد اَیامِ جَنگ

بُه دورِ دو کس دَر جَهان خَط بِکِش

یِکی قومِ نَنگ و رِفیقِ دو رَنگ…!

دَر طَبیعَت هَر کِه را دَندان دَهَند،شیر

نیست

هَر کِه عَمامِه بَر سَر میزَنَد،دَرویش نیست

لوطیان،لوطی‌گری بَر نیِزِه وَ شَمشیر نیست

مَردی وَ مَردانِگی بَر چِهرِه وَ بَر ریش نیست…!

یا رَبّ مَطَلَب روزی از پا فِتَد شیری

تا جمله دَقَل بازان بر پا کُنَند شوری

یوزی بِه دَقَل بازی در بیشِه شَوَد حاکِم

کُجا جایِ پَلَنگان است آنجا کِه بود شیری…!

شِیخا سَرِ تَعظیم به تو خَم نَکُنیم

زِ مَستیِ خويش ذَرِّه ای کم نَکُنیم 

گر فاحِشِه ای چون تو بِهِشتی باشَد

ما جُز طَلَبِ خاکِ جَهَنَّم نَکُنیم…!

شعر و متن لاتی

سال ها از بٍَس کِه خوش بین بوده ام

هر کلاغی را کبوتر دیده ام

بی خیالِ صد بی آغوش ها

من به آغوش خود چسبیده ام

من شما را بار ها و بار ها

لا به لای هر دعا بخشیده ام

بِدِه اِی پیرِ خَرابات یک جُرعِه شَرابی

که از این خانه رَوَد غم و اندوه و سَرابی

بِدِه اِی پیرِ خَرابات که گاهی دِگر شَوَم مَست

که رَوَد از یاد این دریایِ بی ساحل و آبی…

مطالب مشابه